خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت ازیادم

خداحافظ واین یعنی در اندوه تو میمرم

در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم

وبی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

وبرف نا امیدی ب سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق و از دلبستگی هایم؟

چگونه می روی با اینکه می بینی چه تنهایم؟

خداحافظ ،تو ای همپای شب های غزل خوانی

خداحافظ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

خداحافظ، بدون تو گمان کردی که میمانم

خداحافظ، بدون من یقین دارم که میمانی

غريب است دوست داشتن.

و عجيب تر از آن است دوست داشته شدن...

وقتي مي‌دانيم کسي با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ريشه دوانده؛

به بازيش مي‌گيريم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل

 نازک‌تر، ما بي رحم ‌تر.تقصير از ما نيست؛

تماميِ قصه هايِ عاشقانه، اينگونه به گوشمان خوانده شده‌اند.!؟

 داماد کوچک تر از عروس

شاید 20-30 سال پیش، بیشتر ازدواج ها با تفاوت سنی زیاد میان

زنان و مردان صورت می گرفت .خیلی هم تعجب آور نبود که مثلا

یک مرد، 10-15 سال از همسرش بزرگتر باشد. در این موقعیت

مسلما ازدواجهای با همسر همسن و یا برعکس(مرد کوچکتر از

زن) یا صورت نمی گرفت و یا اینکه بسیار بندرت و در شرایط خاص

صورت می پذیرفت.

    می روم خستــــه و درمانـــــده و زار 

 سوی منزلـــــــــــــــگه ویرانه ی خویش     

به خـــــــــــــــــــــدا می برم از شــــــهر شما          

دل شوریــــــــده و دیوانــــــــــــه ی خویــــــــش 

                              می بـــــــرم،تا که در آن نقطه ی دور

                             شستشویــــــش دهم از رنگ گنـــــــــــاه    

شستشویش دهم از لـکه ی عشـــــــــــــــــق

زیــــــــــــــــــن همه خواهش بیجا و تبــــــــــــــاه  

 می بـــرم تـــــا ز تو دورش سازم

 زتــــــــو،ای جلوه ی امیـــــد محـــــال

می بـــــــــــرم زنـــــــــــــده به گورش سازم

تا از ایـــــــن پس نــــــــــکند یاد وصـــــــــــــــال

                                                    نـــــــاله می لرزد،می رقصد اشــــــــک

                                                   آه،بگـــــــــــذارکه بگریــــــــــــــــــــــــزم من

از تـــــــــــــــــــــو،ای چشمه ی جوشان گنـــــــاه

شایــــــــــــد آن بــــــــــــــــــه که بپـــرهیزم مــــــــــــن

 بخـــــــــــــــــــدا غنچه ی شادی بودم

 دست عشــــــــــــــق آمد از شاخــم چیـــــد

شعله ی آه شدم،صــــــــــــــــــد افســـــــــــوس

کــــــــه لبــــــــــــــــــتم باز بـــــــــــــتر آن لب نرسیــــد

عاقبـــــت بنـــــد سفر پایـــــــتتم بست

می روم،خنــــــــــــده به لب،خونیــــــــــن دل

می روم از دل مــــــــــــــــــن دست بـــــــــــــــــــداری

امیــــــــــــــــــــــــــد عبــــــــــــث بی حاصـــــــــــــــــــل

*فــروغ*